- terribilis
- terrĭbĭlis, e, adj. [terreo], frightful, dreadful, terrible (class.; syn.: dirus, horribilis, torvus).I.Lit.:II.
quam terribilis aspectu!
Cic. Sest. 8, 19; cf.:jam ipsi urbi terribilis erat,
Liv. 44, 10, 6:furiis accensus et irā terribilis,
Verg. A. 12, 947:terribilis cunctis et invisus,
Suet. Dom. 12:noverca,
Ov. M. 1, 147:fera,
id. H. 9, 34:tyrannus affatu,
Stat. S. 3, 3, 73:visu formae,
Verg. A. 6, 277:vultus,
Ov. M. 1, 265:squalor Charontis,
Verg. A. 6, 299; cf.:incultu, tenebris, odore foeda atque terribilis ejus (carceris) facies est,
Sall. C. 55, 4: at tuba terribili sonitu taratantara dixit, Enn. ap. Prisc. p. 842 P. (Ann. v. 452 Vahl.):sonitus,
Lucr. 6, 155: tumultus, Enn. ap. Fest. p. 153 Müll. (Ann. v. 311 Vahl.):caligo,
Lucr. 6, 852:mors,
Cic. Par. 2, 18:horror,
Quint. 11, 3, 160:exspectatio adventūs Jubae,
Suet. Caes. 66. — Comp.:cujus (viri) virtute terribilior erat populus Romanus exteris gentibus,
Cic. Phil. 2, 26, 65:cum alia aliis terribiliora afferentur,
Liv. 4, 26, 7:majora ac terribiliora afferre,
id. 25, 29, 3.—Transf., demanding reverence, venerable (late Lat.):scripturae,
Cod. Just. 3, 1, 13.— Sup. seems not to occur.— Adv.: terrĭbĭlĭter, fearfully, dreadfully, terribly (late Lat.):sonus caeli terribiliter concrepantis,
Arn. 2, 57:admonere,
Aug. Conf. 12, 25: Vulg. Psa. 138, 14.— Comp. and sup. seem not to occur.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.